Ο μύθος του αλόγου (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)

-          Καημένο αλογάκι μου, έλα να σου μηνύσω
            τ' αγαθά του λιβαδιού που κείτουντ' εκεί πέρα

            σκύψε άμα θες ν' ανεβώ και κλίνε τον αυχένα
            τη σέλα να σου βάλω 'γω για να σε καβαλήσω.
            Πάμε εκεί μέσα στο θεριό που 'κειό εξουσιάζει
            και όλα του τα αγαθά μόνο του τα αδειάζει.
            Άμα θα το νικήσουμε, δικά σου θα 'ναι όλα
            εμπρός να το σκοτώσουμε, μη χάνουμε ούτε ώρα.

-           Βάλε τη σέλα πάνω μου και σφιξ' τηνε καλά
            αρματωμένε άνθρωπε, τράβα τα χαλινά
            ό,τι μου πεις θα κάνω εγώ για να 'βγει σε καλό
            τρέχω τώρα ο δύστυχος στον τόπο τον λαμπρό.

-           Να το θεριό, επάνω του, άντε και θα το φάμε!
-           Πάει το θεριό, σκοτώθηκε, ευτυχισμένο θα ' μαι
            δικά μου είναι τ' αγαθά που είναι εδώ μέσα
            κατέβα από πάνου μου, πιστεύω να ' χεις μπέσα.
-          Μα, δεν κατάλαβες καλά! Εγώ δεν κατεβαίνω                 
            εσύ μ' εβοήθησες, μα εγώ θα βολοδέρνω
            δεν θα πηγαίνεις για βοσκή, σφίγγω τα χαλινά σου
            τώρα εξουσιάζω εγώ την πείνα, τα δεινά σου.
          
-          Δεν είσαι άξιος εσύ να κυβερνάς τον τόπο
            Εγώ σ' ελευτέρωσα με ίδρωτα, με κόπο
            από εκείνο το θεριό που Τούρκο το ελέγαν
            που οι ραγιάδες Έλληνες υπέφεραν και κλαίγαν.

            Θυμήσου τα κεφάλια τους που πέφταν ολοένα
            τον αριθμό δεν δύναται να καταγράψει πέννα
            θυμήσου τον Αλή-Πασά τον μέγα τύραγνο μας
            που σκότωνε αγωνιστές, τον άσπονδο οχτρό μας
            εκειούς π' αγωνιστήκανε κι υπάρχει η πατρίδα
            εκειούς που θυσιάσανε ζωή, χαρά, ελπίδα
            εκειούς που αναστήσανε το ελληνικό μας γένος
            εκειούς που επολέμησαν με μένος και με σθένος!
            Δεν είσαι άξιος εσύ να είσαι Κυβερνήτης!
            Μετάνιωσε, μη γίνεσαι συ του λαού ο θύτης!

-           Εγώ στον δρόμο τον καλό δεν πρόκειται να έρθω
            της εξουσίας τα χαλινά τώρα εγώ κατέχω
            θα εξορίσω ήρωες μα και πολεμιστές
            δόλος, απάτη και ψευτιά θα κάνουνε γιορτές.
                                                                                                       
-           Δεν εστοχάστης, κύρη μου, πως πρέπει μ' αρετές
            μόνο εσύ να κυβερνάς κι όχι με τελετές
            που όλους θα τους οδηγούν μες τον αφανισμό
            μες την τυράγνια την τρανή και τον εξοργισμό
            γιατί ο λαός βαρέθηκε όλες τις φυλακές
            και τις τυράγνιες που' τανε άδικες και κακές
            κουράστηκε και πόνεσε, ψωμί θέλει να φάει
            και όχι έναν τύραγνο για να τον εκλωτσάει.
            Θυμήσου πάντα του Χριστού τα λόγια τα μεγάλα
            που «άμα δώσεις μάχαιραν, μάχαιραν και θα λάβεις»
            αρ' άμα κάνεις άδικο, άδικο εσύ θα πάρεις.