Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος
«[Η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία] για να υπάρχει, χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα»
Δημήτρης Γληνός
Από κάλεσμα - ανακοίνωση της «Δημοτικής Κίνησης «Κοζάνη τόπος να ζεις»: Γαστρονομικό γευστικό συμπόσιο:
«Για 4η χρονιά η Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη τόπος να ζεις» συνεχίζει να εκφράζει την αλληλεγγύη της σε ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες. Eνόψει των Χριστουγέννων και έχοντας ως στόχο την οικονομική ενίσχυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου Κοζάνης καλεί όλους τους πολιτιστικούς συλλόγους […] να συμμετάσχουν στο γαστρονομικό γευστικό συμπόσιο που θα διοργανωθεί […] στον 2ο όροφο της Στρατιωτικής Λέσχης Κοζάνης.
Με όχημα την πολυπολιτισμική κουζίνα του τόπου μας λοιπόν σας καλούμε να συμμετάσχετε σε ένα συμπόσιο ποικίλων αρωμάτων και γεύσεων […].
Σας περιμένουμε όλους, συλλογικούς φορείς, αλλά και μοναχικούς λάτρεις του καλού φαγητού!»
Κυνισμός, βαρβαρότητα, χυδαιότητα, αποχαύνωση, απανθρωπιά, από τους ψυχοπονιάρηδες φιλάνθρωπους οικολογούντες και του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ που συνεργάζονται και συγκροτούν την δημοτική κίνηση «Κοζάνη τόπος να ζεις». Κι αυτό γιατί η «φιλανθρωπία» είναι μια απόλυτα εξουσιαστική σχέση. «Η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σα σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι. Τα ελατήριά της άλλως τε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα» έγραφε ο Δημ. Γληνός στην μεγάλη καπιταλιστική κρίση το Δεκέμβρη του 1932. Το ίδιο ζούμε και στις μέρες μας. Ο φιλάνθρωπος ανακουφίζει τους εξαθλιωμένους νεόπτωχους προσωρινά και για λίγες μέρες το χρόνο, αλλά η φιλανθρωπικές δραστηριότητες αξιοποιούνται για 365 ημέρες το χρόνο.
Οι σύγχρονες Αντουανέτες δεν προτρέπουν τις «ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες» να φάνε παντεσπάνι αφού δεν έχουν ψωμί. Αντίθετα, οι φιλάνθρωπες ευγενικές ψυχές της δημοτικής κίνησης «Κοζάνη τόπος να ζεις» θα φάνε, θα πιούνε «σε ένα συμπόσιο ποικίλων αρωμάτων και γεύσεων» από κοινού με «όλους, συλλογικούς φορείς, αλλά και μοναχικούς λάτρεις του καλού φαγητού» καταθέτοντας τον οβολό τους για την οικονομική ενίσχυση «του Κοινωνικού Παντοπωλείου Κοζάνης».
Καλή χώνεψη! Εύγε!
Όλα αυτά σε μια πόλη που η καταγεγραμμένη ανεργία βρίσκεται στο εφιαλτικό 28%, η πραγματική έχει ξεφύγει πάνω από το 40%, και στους νέους καλπάζει πάνω από το 60% και όσοι «τυχεροί» έχουν ακόμα «απασχόληση» δεν πληρώνονται -στην πλειοψηφία τους- ή λαμβάνουν έναντι από τα αφεντικά κάποιο χαρτζιλίκι.
Όλα αυτά σε μια πόλη που η «βιομηχανία εκμετάλλευσης της ανεργίας» και της ψευδώνυμης «κοινωφελούς απασχόλησης» είναι η μοναδική διέξοδος για τους άνεργους και τη νεολαία και συνεργούν σ’ αυτό το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ του εργατικού κέντρου, ΜΚΟ, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς...
Απόντες, οι πολλοί, από τους όποιους αγώνες, τις διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια, –αναιμικά σε συμμετοχή και μαχητικότητα-, σε μια μακάρια χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις πόλη - πρωτεύουσα της ανεργίας, μικροαστοί και μικρομεσαίοι -που όντως «θέλουν να κάνουν κάτι»- «τονώνουν» και αποενοχοποιούν την συγκροτημένη -είναι αλήθεια- πολιτική και κοινωνική τους συνείδηση οργανώνοντας και προτείνοντάς μας «φιλανθρωπικές δράσεις», «εθελοντικές» δραστηριότητες, εκδηλώσεις τέχνης και πολιτισμού και κάθε άλλη συλλογική δραστηριότητα που όχι μόνο δεν θίγουν το κυρίαρχο καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα και τις γενοκτονικές μνημονιακές πολιτικές που εξαθλιώνουν, αλλά είναι και το πιο αποτελεσματικό μέσο αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού από την βάρβαρη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε στο πετσί μας.
Παρ’ ότι δρουν σαν δούρειος ίππος της κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας, παρ’ ότι νομιμοποιούν την ηγεμονική προπαγάνδα του καθεστώτος της καπιταλιστικής αστικής δημοκρατίας, ποιος και πώς να καταγγείλει τις ευγενικές φιλανθρωπικές, πολιτιστικές πρωτοβουλίες που ανακουφίζουν προσωρινά τους κανιβαλισμένους εξαθλιωμένους νεόπτωχους των γενοκτονικών μνημονιακών πολιτικών;
Ποιος και πώς να καταγγείλει τις ευγενικές φιλανθρωπικές, πολιτιστικές πρωτοβουλίες όταν ο δρόμος του αγώνα, της σκληρής ταξικής πάλης και της ανατροπής των γενοκτονικών μνημονιακών πολιτικών είναι όντως μακρινός, από τη στιγμή που λείπουν οι πρωτοβουλίες για τη δημιουργία - οργάνωση ενός μαχητικού ενεργητικού δικτύου αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, και οι σφαγιασμένοι των κανιβαλικών μνημονιακών πολιτικών δεν είναι διατεθειμένοι -ως τώρα- να συμμετάσχουν, να οργανωθούν και να ανατρέψουν εδώ και τώρα την πηγή, τις αιτίες της μαζικής εξαθλίωσης της πλειοψηφίας της κοινωνίας;
www.kozani.tv
Δημήτρης Γληνός
Από κάλεσμα - ανακοίνωση της «Δημοτικής Κίνησης «Κοζάνη τόπος να ζεις»: Γαστρονομικό γευστικό συμπόσιο:
«Για 4η χρονιά η Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη τόπος να ζεις» συνεχίζει να εκφράζει την αλληλεγγύη της σε ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες. Eνόψει των Χριστουγέννων και έχοντας ως στόχο την οικονομική ενίσχυση του Κοινωνικού Παντοπωλείου Κοζάνης καλεί όλους τους πολιτιστικούς συλλόγους […] να συμμετάσχουν στο γαστρονομικό γευστικό συμπόσιο που θα διοργανωθεί […] στον 2ο όροφο της Στρατιωτικής Λέσχης Κοζάνης.
Με όχημα την πολυπολιτισμική κουζίνα του τόπου μας λοιπόν σας καλούμε να συμμετάσχετε σε ένα συμπόσιο ποικίλων αρωμάτων και γεύσεων […].
Σας περιμένουμε όλους, συλλογικούς φορείς, αλλά και μοναχικούς λάτρεις του καλού φαγητού!»
Κυνισμός, βαρβαρότητα, χυδαιότητα, αποχαύνωση, απανθρωπιά, από τους ψυχοπονιάρηδες φιλάνθρωπους οικολογούντες και του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ που συνεργάζονται και συγκροτούν την δημοτική κίνηση «Κοζάνη τόπος να ζεις». Κι αυτό γιατί η «φιλανθρωπία» είναι μια απόλυτα εξουσιαστική σχέση. «Η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σα σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι. Τα ελατήριά της άλλως τε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα» έγραφε ο Δημ. Γληνός στην μεγάλη καπιταλιστική κρίση το Δεκέμβρη του 1932. Το ίδιο ζούμε και στις μέρες μας. Ο φιλάνθρωπος ανακουφίζει τους εξαθλιωμένους νεόπτωχους προσωρινά και για λίγες μέρες το χρόνο, αλλά η φιλανθρωπικές δραστηριότητες αξιοποιούνται για 365 ημέρες το χρόνο.
Οι σύγχρονες Αντουανέτες δεν προτρέπουν τις «ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες» να φάνε παντεσπάνι αφού δεν έχουν ψωμί. Αντίθετα, οι φιλάνθρωπες ευγενικές ψυχές της δημοτικής κίνησης «Κοζάνη τόπος να ζεις» θα φάνε, θα πιούνε «σε ένα συμπόσιο ποικίλων αρωμάτων και γεύσεων» από κοινού με «όλους, συλλογικούς φορείς, αλλά και μοναχικούς λάτρεις του καλού φαγητού» καταθέτοντας τον οβολό τους για την οικονομική ενίσχυση «του Κοινωνικού Παντοπωλείου Κοζάνης».
Καλή χώνεψη! Εύγε!
Όλα αυτά σε μια πόλη που η καταγεγραμμένη ανεργία βρίσκεται στο εφιαλτικό 28%, η πραγματική έχει ξεφύγει πάνω από το 40%, και στους νέους καλπάζει πάνω από το 60% και όσοι «τυχεροί» έχουν ακόμα «απασχόληση» δεν πληρώνονται -στην πλειοψηφία τους- ή λαμβάνουν έναντι από τα αφεντικά κάποιο χαρτζιλίκι.
Όλα αυτά σε μια πόλη που η «βιομηχανία εκμετάλλευσης της ανεργίας» και της ψευδώνυμης «κοινωφελούς απασχόλησης» είναι η μοναδική διέξοδος για τους άνεργους και τη νεολαία και συνεργούν σ’ αυτό το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ του εργατικού κέντρου, ΜΚΟ, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς...
Απόντες, οι πολλοί, από τους όποιους αγώνες, τις διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια, –αναιμικά σε συμμετοχή και μαχητικότητα-, σε μια μακάρια χωρίς αντιδράσεις και αντιστάσεις πόλη - πρωτεύουσα της ανεργίας, μικροαστοί και μικρομεσαίοι -που όντως «θέλουν να κάνουν κάτι»- «τονώνουν» και αποενοχοποιούν την συγκροτημένη -είναι αλήθεια- πολιτική και κοινωνική τους συνείδηση οργανώνοντας και προτείνοντάς μας «φιλανθρωπικές δράσεις», «εθελοντικές» δραστηριότητες, εκδηλώσεις τέχνης και πολιτισμού και κάθε άλλη συλλογική δραστηριότητα που όχι μόνο δεν θίγουν το κυρίαρχο καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα και τις γενοκτονικές μνημονιακές πολιτικές που εξαθλιώνουν, αλλά είναι και το πιο αποτελεσματικό μέσο αντιπερισπασμού και αποπροσανατολισμού από την βάρβαρη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε στο πετσί μας.
Παρ’ ότι δρουν σαν δούρειος ίππος της κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας, παρ’ ότι νομιμοποιούν την ηγεμονική προπαγάνδα του καθεστώτος της καπιταλιστικής αστικής δημοκρατίας, ποιος και πώς να καταγγείλει τις ευγενικές φιλανθρωπικές, πολιτιστικές πρωτοβουλίες που ανακουφίζουν προσωρινά τους κανιβαλισμένους εξαθλιωμένους νεόπτωχους των γενοκτονικών μνημονιακών πολιτικών;
Ποιος και πώς να καταγγείλει τις ευγενικές φιλανθρωπικές, πολιτιστικές πρωτοβουλίες όταν ο δρόμος του αγώνα, της σκληρής ταξικής πάλης και της ανατροπής των γενοκτονικών μνημονιακών πολιτικών είναι όντως μακρινός, από τη στιγμή που λείπουν οι πρωτοβουλίες για τη δημιουργία - οργάνωση ενός μαχητικού ενεργητικού δικτύου αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, και οι σφαγιασμένοι των κανιβαλικών μνημονιακών πολιτικών δεν είναι διατεθειμένοι -ως τώρα- να συμμετάσχουν, να οργανωθούν και να ανατρέψουν εδώ και τώρα την πηγή, τις αιτίες της μαζικής εξαθλίωσης της πλειοψηφίας της κοινωνίας;
www.kozani.tv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου