ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΕΗ

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΕΗ:

Καταγραφή «εφεξής» των αποθεματικών στα περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΗ

Σήμερα που τα εξοντωτικά αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης τα οποία παίρνει σε αγαστή συνεργασία με την «τρόικα των οικονομικών δολοφόνων» βγάζουν όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο! Σήμερα που κατεδαφίζεται η κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, το ασφαλιστικό των εργαζομένων στη ΔΕΗ ξανάρχεται δραματικά στην επικαιρότητα παρότι έχει «λυθεί οριστικά» πεντέξι φορές όπως με έπαρση μας πληροφορούσαν κατά καιρούς η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και κάποια Συνδικάτα που διατείνονται ότι «εκπροσωπούν την κυρίαρχη συνδικαλιστική έκφραση των εργαζομένων της ΔΕΗ»!

Όμως πρέπει να μιλήσουμε με στοιχεία για τα λάθη (εσκεμμένα και μη) της συνδικαλιστικής ηγεσίας όχι απλά για να καταμερίσουμε ευθύνες (που και αυτό πρέπει να γίνει) αλλά κυρίως για να μην τα ξανακάνουν και να χαράξουμε έστω και σήμερα μια γραμμή που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα των ασφαλισμένων και θα θωρακίζει την επιχείρηση από τυχοδιωκτικές κινήσεις που στόχο έχουν την διάλυση και την εκποίησή της.

Η ασφάλιση στη ΔΕΗ από το 1966 ήταν η «ασφάλιση στον Εργοδότη». Ένα πρωτοποριακό σύστημα που είχαν και έχουν ακόμα οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα της Ελλάδας και βασιζόταν στην επένδυση των αποθεματικών στην ίδια την επιχείρηση. Έτσι η ΔΕΗ κρατούσε τις εισφορές που αναλογούσαν στους εργαζόμενους, πλήρωνε τις συντάξεις, εξασφάλιζε τις υγειονομικές υπηρεσίες των εργαζομένων  και των συνταξιούχων και ότι περίσσευε (και περίσσευαν αρκετά τα πρώτα χρόνια) το επένδυε στην επιχείρηση κάνοντας εργοστάσια, ορυχεία και δίκτυα σε όλη τη χώρα, μειώνοντας σημαντικά τις ανάγκες για δανεισμό. Έτσι εξασφάλισε ηλεκτροδότηση και στο πιο απόμακρο χωριό και στον τελευταίο κάτοικο της χώρας αλλά συνέβαλε και αποφασιστικά στην εκβιομηχάνιση της χώρας.

Την πρώτη επίθεση στο ασφαλιστικό της ΔΕΗ την έκανε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη την περίοδο 1990-92 (ήταν και η πρώτη προσπάθεια επιβολής του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα) που προσπάθησε να το κάνει ταμείο. Ακολούθησαν άγριες και πολυήμερες απεργίες αναγκάζοντας την κυβέρνηση να αναθέσει τη διενέργεια Αναλογιστικής Μελέτης σε ξένο οίκο, η οποία βγήκε το 1994 και αναγνώρισε αποθεματικό 3,3 τρις δραχμές (γύρω στα 10 δις Ευρώ) που ήταν φυσικά ενσωματωμένα στην περιουσία της ΔΕΗ!

Η δεύτερη απόπειρα έγινε το 1998 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ γιατί η ύπαρξη των αποθεματικών έκαναν αδύνατη  την μετοχοποίηση που είχε βάλει ως στόχο η κυβέρνηση αλλά αυτή τη φορά βρήκε πρόθυμους συνδικαλιστές να τη βοηθήσουν!

Αφού λοιπόν η τότε συνδικαλιστική ηγεσία αναγνώρισε «την ανάγκη μετοχοποίησης της επιχείρησης» για «να αντλήσει λεφτά για επενδύσεις από το χρηματιστήριο» αλλά και «να την προφυλάξει από μελλοντικές απευθείας ιδιωτικοποιήσεις» όπως έλεγαν, θεώρησε αναγκαίο να «απαλλάξει την επιχείρηση από το βάρος των αποθεματικών του ασφαλιστικού των εργαζομένων»! Τότε έκαναν την πιο επαίσχυντη συμφωνία που έγινε ποτέ στα παγκόσμια συνδικαλιστικά χρονικά χαρίζοντας στην επιχείρηση όλα τα αποθεματικά ( γύρω στα 14 δις Ευρώ τότε επικυρωποιημένα από την ίδια την κυβέρνηση) έναντι μιας αναγραφής και την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει από τον προϋπολογισμό τις ανάγκες του ταμείου το οποίο δημιουργήθηκε χωρίς ούτε ένα Ευρώ και ετήσιο έλλειμμα γύρω στα 600 εκ. Ευρώ από τον πρώτο κιόλας χρόνο λειτουργίας του γνωρίζοντας ότι αυτό θα αυξάνεται λόγω αλλαγής της σχέσης εργαζόμενων-συνταξιούχων για να φτάσει σήμερα, το 2010 τα 860 εκατομμύρια Ευρώ ανά έτος!

Συνδικαλιστικά αυτό το έκτρωμα στηρίχτηκε από την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΑΔ) και από μερικά σωματεία με κύριο τον «Σπάρτακο» ενώ αντιτάχθηκαν 8 σωματεία δημιουργώντας και την κίνηση των 8 (ΕΤΕ/ΔΕΗ, η ενιαία τότε ΈΝΩΣΗ, κ.α) γι αυτό και χρειάστηκε ένα «πραξικόπημα» στην ΕΤΕ/ΔΕΗ για να αλλάξει τη στάση της.

Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ τότε ήταν ο Νίκος Έξαρχος και υπόγραψε την συμφωνία με τον τότε Υπουργό βιομηχανίας Ευάγγελο Βενιζέλο και όλος τυχαίως την επόμενη χρονιά που ο Βενιζέλος μεταπήδησε στο Υπουργείο Πολιτισμού διόρισε τον κύριο Έξαρχο Γ.Γ Αθλητισμού, γιατί όπως είπε έπαιζα μπάσκετ μικρός! Δεν ξέρουμε αν οι υπόλοιποι συνδικαλιστικοί παράγοντες «ανταμείφθηκαν» για τη συμφωνία.

Οι δογματικά αμετανόητοι «προφέσορες» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που έχουν τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση επιμένουν ακόμα και σήμερα πως είχαν δίκαιο παρότι είμαστε ήδη στο ΙΚΑ χωρίς προίκα και αμφισβητούνται ανοικτά τα αποθεματικά μας, πως δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε την ασφάλιση στον εργοδότη, παρότι οι εργαζόμενοι στην Τράπεζα Ελλάδας με τους αγώνες τους κατόρθωσαν να κρατήσουν την ασφάλιση στον εργοδότη, εξαιρούνται από τις ενοποιήσεις των ταμείων χωρίς κανένα πρόβλημα στο ασφαλιστικό τους αφού έχει ενσωματωμένα αποθεματικά.

Πολιτικά στηρίχτηκε και ψηφίστηκε ο νόμος το 1999 από όλα τα κόμματα της βουλής (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ, ΣΥΝ) εκτός από το ΚΚΕ που προς τιμήν του αντιτάχτηκε και το θεώρησε ξεπούλημα των αποθεματικών των εργαζομένων.

Οικονομικά το θέμα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού η μετοχοποίηση έφερε στα ταμεία του κράτους μόνο 1.8 δις Ευρώ όσα ακριβώς κέρδη είχε η ΔΕΗ σε μια χρονιά, στα ταμεία της η ΔΕΗ για να κάνει τις περιβόητες επενδύσεις έβαλε λιγότερα από 200 εκατομμύρια Ευρώ και τα αποθεματικά του ασφαλιστικού των εργαζομένων σύμφωνα με την Αναλογιστική Μελέτη ήταν εκείνη την εποχή πάνω από 15 δις Ευρώ! Η ΔΕΗ επένδυσε 7,5 δις Ευρώ σε μια περίοδο (2001-2009) που έκανε και τις λιγότερες επενδύσεις λόγω απαγόρευσης συμμετοχής της στη νέα ισχύ!

Καταλαβαίνει εύκολα κανείς τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι, ο Ελληνικός λαός,  η ΔΕΗ και το Ελληνικό Δημόσιο από την περίφημη μετοχοποίηση:

• Πούλησαν τη μισή περιουσία της ΔΕΗ για 1,8 δις Ευρώ ενώ τα πραγματικά περιουσιακά της στοιχεία ήταν πάνω από 20 δις Ευρώ!


• Τα κέρδη από τη μετοχοποίηση ήταν τελικά μόνο για τους μετόχους που πήραν με ψίχουλα το μισό μιας τεράστιας περιουσίας, οκτώ εκατομμύρια πελάτες και βγάζουν τεράστια κέρδη αφού η ΔΕΗ συνεχίζει να καταγράφει κέρδη.


• Χαρίζοντας τα αποθεματικά του ταμείου μας στην επιχείρηση η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, χάρισε στην ουσία τα μισά στους έλληνες και ξένους σημερινούς μετόχους για να κερδίζουν με τα δικά μας κεφάλαια!


• Η αναγραφή του ποσού που θα μας «έλυνε οριστικά το πρόβλημα» αμφισβητείται από την πολιτική ηγεσία και γίνονται τεράστιες περικοπές από τον προϋπολογισμό που καταθέτει ο ΤΑΠ/ΔΕΗ  και το ΤΑΥΤΕΚΩ.


• Οι οικιακοί καταναλωτές (οι εργαζόμενοι και τα χαμηλά εισοδήματα) είδαν τα τιμολόγια να αναβαίνουν στα ύψη ενώ οι βιομήχανοι πληρώνουν πολύ κάτω από το κόστος βγάζοντας συγχρόνως και αεριτζίδικα κέρδη λόγω της εμπλοκής τους στην παραγωγή ρεύματος!


• Οι εργαζόμενοι γνώρισαν την υπερεντατικοποίηση, την αύξηση των σοβαρών ατυχημάτων, τους εργολάβους που έφεραν τον εργασιακό μεσαίωνα, την εργασιακή και ασφαλιστική αβεβαιότητα και τα χειρότερα έπονται!

Οι ίδιοι που διέλυσαν την ασφάλιση στον εργοδότη επιμένουν σήμερα να διαχωρίζονται από τους άλλους εργαζόμενους μιλώντας για «το Ασφαλιστικό μας» και επιδιώκοντας εξαιρέσεις σε μια εποχή που καίγεται το σύμπαν, κάνουν παιχνίδι με τις λέξεις (αν θα φύγει ή αν θα μείνει το εφεξής) όταν καταργούνται με νόμο (Ν. 3845/2010) όλοι οι προϋπάρχοντες νόμοι και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αντί να συμβάλλουν στην οργάνωση και την αντίσταση των εργαζομένων ενάντια στην κυβέρνηση, στην «τριπλή κατοχή της τρόικας» και στον εργασιακό, ασφαλιστικό μεσαίωνα που αυτοί επιβάλλουν!

Η λύση για το Ασφαλιστικό είναι να παλέψουμε χωρίς εξαιρέσεις με τους άλλους εργαζόμενους και κλάδους για να μην περάσει συνολικά το έκτρωμα του Λοβέρδου που ξεθεμελιώνει στην κυριολεξία την κοινωνική ασφάλιση!

Όσον αφορά το αποθεματικό του ασφαλιστικού των εργαζομένων της ΔΕΗ που επίσημα σήμερα ανέρχεται σε 11,9 δις Ευρώ η μοναδική λύση που διασώζει και τους εργαζόμενους και την επιχείρηση είναι η εγγραφή του ποσού στην περιουσία της ΔΕΗ (σήμερα εκτιμάται στα 13,2 δις Ευρώ) άρα και η εξαγορά όλων των μετοχών, λύση που απαιτεί την άμεση εθνικοποίηση της ΔΕΗ και συνολικά της ενέργειας!

Λύση που σήμερα είναι απαραίτητη και επίκαιρη αλλά χρειάζεται σκληρούς ταξικούς αγώνες για μια άλλη πολιτική που θα βάζει πάνω απ όλα τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού και όχι τα κέρδη των ντόπιων και ξένων κερδοσκόπων!

Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το συνδικαλιστικό κατεστημένο που είναι άμεσα διαπλεκόμενο με την κυβέρνηση, την εργοδοσία, τους εργολάβους  αλλά ακόμα και με τα μεγάλα συμφέροντα που ενεργοποιούνται πλέον στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Μπορεί όμως να γίνει από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τα ταξικά συνδικάτα με γνώμονα πρώτα απ όλα τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της διάσωσης της δημόσιας περιουσίας.

Το γραφείο τύπου