Κοζάνη 10/9/2008
Διοικητικός απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ
Η εποχή που διανύουμε έχει όλα τα στοιχεία μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης του συστήματος παρόλο που με τη βοήθεια της τεχνολογίας, της επιστήμης και την υπερεκμετάλλευση όλο και περισσότερων τμημάτων της εργατικής τάξης, έχει συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος, ο οποίος όμως βρίσκεται στα χέρια όλο και πιο λίγων. Οι εργαζόμενοι που παράγουν αυτόν τον πλούτο αντί να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους, να δουλεύουν λιγότερο, να αμείβονται καλύτερα, να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη, να έχουν αξιοπρεπείς κοινωνικές παροχές, υψηλού επιπέδου και πραγματικά δωρεάν υγεία και παιδεία βλέπουν να συνθλίβονται όλες οι κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα ενώ η ακρίβεια και η ανεργία δημιουργούν πραγματικά πρόβλημα επιβίωσης σε πολλές εργατικές οικογένειες.
Ταυτόχρονα όμως δημιουργούνται σοβαρές εστίες αντίστασης, γενικές και κλαδικές απεργίες, μαζικές διαμαρτυρίες που πολλές φορές παίρνουν μορφή εξεγέρσεων και γενικότερα υπάρχει μια διάθεση πολιτικοποίησης και ανόδου των ταξικών και κοινωνικών αγώνων στην Ελλάδα αλλά και στο κόσμο ολόκληρο.
Αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κεφάλαιο αποφάσισαν την οικονομική κρίση να την πληρώσουν εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι προχωρούν σε ένα νέο γύρο κοινωνικών και πολιτικών αναδιαρθρώσεων με στόχο την κατάργηση του σταθερού ωραρίου (με αποκορύφωμα την απόφαση για 65 ώρες δουλειά την εβδομάδα), την κατάργηση όλων των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. (Η νέα πολιτική κατεύθυνση της Ε.Ε που την ασπάζονται και πολλοί έλληνες πολιτικοί, νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλ-φιλελεύθεροι λέγεται flexicurity ή αλλιώς "ελαστασφάλεια" και σημαίνει ωράρια και εργασιακές σχέσεις λάστιχο). Στη χώρα μας το κεφάλαιο και η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις με τη νομοθέτηση αντεργατικών, αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών ρυθμίσεων με αποκορύφωμα τον αντιασφαλιστικό νόμο και την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων.
Όμως οι μαζικές λαϊκές διεκδικήσεις και η ανάπτυξη μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων και σκληρών ταξικών εργατικών αγώνων την τελευταία πενταετία απονομιμοποίησαν σε μεγάλο βαθμό τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης δίνοντας αγωνιστική προοπτική στην μαζική αγανάκτηση οδηγώντας την κυβέρνηση στην πρώτη μεγάλη πολιτική της ήττα με την μη ψήφιση της κατάργησης του άρθρου 16 και την αντιδραστική αναθεώρησης του συντάγματος. Μέσα απ αυτούς τους αγώνες και κυρίως από τη μεγάλη μάχη του ασφαλιστικού αναδείχτηκαν πρωτοπόροι αγωνιστικοί κλάδοι (ΔΕΗ, λιμενεργάτες, Τράπεζα της Ελλάδας, ΟΤΑ, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι κλπ). Όμως η κυβέρνηση απάντησε με έξαρση του αυταρχισμού, με δικαστική χούντα, διώξεις συνδικαλιστών, επίθεση στα συνδικάτα και στους φοιτητικούς συλλόγους, βιομηχανία αγωγών απελευθέρωση απολύσεων, παράνομη κατάργηση του άρθρου 16. Η επίδειξη αυταρχικών επιθέσεων σίγουρα δημιουργεί προβλήματα δείχνει όμως την αδυναμία της κυβέρνησης και το φόβο της από την ανάπτυξη των εργατικών και φοιτητικών αγώνων και της συνολικής πολιτικοποίησης του κινήματος.
Η νέα κατάσταση στη ΔΕΗ Α.Ε
Η κατάσταση στην ΔΕΗ παίρνει δραματικά ανεξέλεγκτες διαστάσεις μετά και τη δημοσίευση των οικονομικών αποτελεσμάτων του πρώτου εξαμήνου του 2008, όπου παρουσιάζονται ζημιές της τάξης των 111,8 εκατομμυρίων € έναντι κερδών 99,4 εκατομμυρίων € του αντίστοιχου εξαμήνου το 2007 !!! Αυτό σημαίνει ότι ενεργοποιείται ο νόμος 3429/2005 και η τροπολογία Αλογοσκούφη για τις προβληματικές ΔΕΚΟ, που δίνει μηδενικές αυξήσεις, κατάργηση των ΣΣΕ, ακόμα και απολύσεις. Και βέβαια στην ανάλυση των αποτελεσμάτων ούτε λόγος δεν γίνεται για τις ευθύνες της κυβέρνησης και της διοίκησης, για την Οριακή Τιμή του Συστήματος (ΟΤΣ), για τα χαρισμένα εκατομμύρια € στα ΕΛΠΕ και στον Λάτση, στην Αλουμίνα του Μυτιληναίου και στους άλλους βιομηχάνους, ούτε λόγος δεν γίνεται για τις προκλητικές αυξήσεις στους μισθούς των διευθυντών και το διπλασιασμό του μισθού του Αθανασόπουλου, απλά φταίνε οι τιμές των καυσίμων, οι κινητοποιήσεις στον Άγιο Δημήτριο και η απεργία των εργαζομένων της ΔΕΗ !!! Η αλήθεια είναι ότι η μετατροπή της άδειας του Μυτιληναίου (από τον Φώλια και τον Καραμανλή χωρίς καν τη διαμαρτυρία του Αθανασόπουλου που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ΔΕΗ) από αυτοπαραγωγού σε συμπαραγωγού στοιχίζει 80 εκ. € ετησίως στη ΔΕΗ και γεμίζει αντίστοιχα τα δικά του ταμεία, το ίδιο συμβαίνει και στα ΕΛΠΕ με ζημιά άλλα 100 εκατομμύρια!!!
Δεν γίνεται καν λόγος για τον ρόλο που έπαιξαν οι νόμοι και οι τροποποιήσεις για την απελευθέρωση ενέργειας που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία υπό την ανοχή της ΓΕΝΟΠ και του υποταγμένου συνδικαλιστικού κινήματος της ΔΕΗ και δεν επέτρεψαν τόσα χρόνια τη ΔΕΗ να κατασκευάσει νέες μονάδες, προσθέτοντας επιπλέον ισχύ στο σύστημα, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται σήμερα λόγω έλλειψης ισχύος να αγοράζει πανάκριβο ρεύμα από το εξωτερικό και τους μπαταχτσήδες ιδιώτες.
Η μεγάλη μάχη του ασφαλιστικού έληξε σε βάρος των εργαζομένων αφού μπήκαμε στο ΙΚΑ και καταργήθηκε ο ΟΑΠ/ΔΕΗ και τυπικά γιατί ουσιαστικά η ασφάλισή μας χάθηκε το 1997 όταν η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ χάρισε στη ΔΕΗ τα αποθεματικά του ταμείου αξίας 3,3 τρις δραχμών χωρίς την σύμφωνη γνώμη των συνδικάτων πέραν κάποιων ξεφωνημένων εργοδοτικών και μετά από ένα πραξικόπημα στην ΕΤΕ/ΔΕΗ.
Στους εργασιακούς χώρους η δραματική μείωση του προσωπικού έχει σαν αποτέλεσμα οι εργολάβοι να αυξάνονται και να πληθύνονται, ενώ την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι σ αυτούς δουλεύουν σε μεσαιωνικές συνθήκες χωρίς καν τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (δώρα, άδειες, επιδόματα, υπερωρίες κλπ).
Συνδικαλιστικό κίνημα
Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ στην ουσία το μόνο που κάνουν είναι να διαπραγματεύονται, με το κράτος και τους εργοδότες, το βαθμό και τους όρους χειροτέρευσης της κατάστασης των εργαζομένων. Στην ίδια γραμμή κινούνται και τα περισσότερα Εργατικά Κέντρα, οι ομοσπονδίες αλλά και τα πρωτοβάθμια συνδικάτα όπου ηγεμονεύουν οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας σε μια σχέση εξάρτησης και διαπλοκής συνολικά αλλά και με τμήματα της εργοδοσίας και του δημόσιου τομέα. Κυρίως γι αυτό και δεν μπορούν να εγγυηθούν μια αγωνιστική γραμμή για την αντιμετώπιση της οξυμένης και ολόπλευρης επίθεσης που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι, πόσο μάλλον μια εργατική αντεπίθεση για διεκδίκηση μειωμένου ωραρίου, σύγχρονων ασφαλιστικών και εργασιακών σχέσεων αλλά και αξιοπρεπών μισθών, τέτοιων που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης αλλά και τις νέες δυνατότητες που δημιουργούνται από την τεράστια συσσώρευση κοινωνικού πλούτου.
Οι ομοσπονδίες, τα εργατικά κέντρα και τα πρωτοβάθμια συνδικάτα που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ δημιουργούν έναν σοβαρό και υπολογίσιμο πόλο του συνδικαλιστικού κινήματος που σαφώς κινείται σε ταξική, αγωνιστική κατεύθυνση αλλά δεν είναι στη γραμμή του μια προοπτική κοινής δράσης με άλλα ταξικά συνδικάτα και συνδικαλιστικές κινήσεις που θα δημιουργούσε μια άλλη δυναμική απόκρουσης της αντεργατικής λαίλαπας που βρίσκεται σε εξέλιξη τον τελευταίο καιρό. Το συνδικαλιστικό κίνημα της ΔΕΗ συνεχίζει να κινείται σε μια αδιέξοδη αστική πολιτική γραμμή με σημαία τον «υγιή ανταγωνισμό» το κέρδος του κράτους και των μετόχων και «τη γιγάντωση της επιχείρησης. Οφείλουμε όμως να σημειώσουμε και μια σημαντική αλλαγή στην ηγεσία της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ με την επικράτηση στην ηγεσία της μιας τάσης του παλιού αγωνιστικού ρεφορμισμού της ΠΑΣΚΕ με επικεφαλής τον πρόεδρο της Νίκο Φωτόπουλο η οποία προχώρησε σε αρκετές δυναμικές, αγωνιστικές κινητοποιήσεις με κορυφαία τη μάχη του ασφαλιστικού που τελικά χάθηκε όχι μόνο από την κυβερνητική ακαμψία και το γενικότερο συσχετισμό δυνάμεων αλλά και από τη λάθος γραμμή και τακτική της ομοσπονδίας. Τα λάθη αυτά έγκαιρα τα επεσήμανε το συνδικάτο μας και πρότεινε αλλαγή πλεύσης αλλά δεν εισακούστηκε.
Όσον αφορά τα πρωτοβάθμια συνδικάτα της ΔΕΗ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με εξαίρεση την επικράτηση της τάσης που προαναφέραμε στην ΕΤΕ/ΔΕΗ. Έτσι στην περιοχή μας έχουμε το «Σπάρτακο» που σηκώνει το κυριότερο βάρος του εργοδοτικού και εσαεί του κυβερνητικού συνδικαλισμού, κάτι που κάνει από την αρχή της ίδρυσή του με θύματα των «συμφωνιών του» τους ίδιους τους εργαζόμενους αλλά και τους πολίτες της περιοχής. «Φιλότιμη προσπάθεια» να παρουσιαστεί ως γνήσιος εκφραστής της κυβερνητικής πολιτικής καταβάλει και το σωματείο ΕΝΩΣΗ χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα.
Η Εργατική Αλληλεγγύη
Το συνδικάτο μας από την ίδρυσή του εγκαινίασε μια άλλη αγωνιστική συνδικαλιστική δραστηριότητα που πατάει σε μια διαφορετική, από τα γραφειοκρατικά συνδικάτα, εργατική, διεκδικητική, αντινεοφιλελεύθερη γραμμή. Μέσα από μια αγωνιστική και ουσιαστική εργατική ενότητα προτάσσει πρώτα απ όλα τα συμφέροντα και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων ενάντια στο κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας, την εργοδοσία και τα κάθε λογής μικρά και μεγάλα ιδιοτελή συμφέροντα.
Τα μέλη και τα στελέχη του αντιστάθηκαν στα ρουσφέτια και στην κατά κόρον εξαγορά συνειδήσεων των εργαζομένων από διευθυντικά στελέχη αλλά και από συνδικαλιστικά στελέχη της εργατικής αριστοκρατίας που εκβιάζουν για την διατήρηση των συσχετισμών μεταξύ σωματείων διατηρώντας έτσι τους μηχανισμούς ρουσφετιού και εξουσίας!!! Εκφράζει την ανάγκη για ένα συνδικάτο στον κλάδο της ενέργειας με μέλη του όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης (μόνιμοι, συμβασιούχοι, εργαζόμενοι στο δουλεμπόριο κλπ), οι οποίοι μένουν έξω από τα συνδικάτα με ευθύνη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Τα μέλη και τα στελέχη του συνδικάτου έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο καθ όλη τη διάρκεια των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, όχι μόνο στην περιφρούρηση και στις ενημερώσεις αλλά και με πρωτοβουλίες κοινής δράσης των συνδικάτων, προτείνοντας μια γραμμή νίκης που δυστυχώς δεν υιοθετήθηκε από τη ΓΕΝΟΠ και τα άλλα σωματεία.
Η Εργατική Αλληλεγγύη «σήκωσε» ζητήματα που τα εργοδοτικά συνδικάτα τα είχαν θαμμένα για χρόνια με εντολή της διεύθυνσης ή ακόμα και σε ανοιχτή συμφωνία μαζί τους (5η φυλακή στη βάρδια των ορυχείων, καταστρατήγηση της άδειας της βάρδιας, μετατροπή της υπερωρίας σε «αποζημίωση βάρδιας» κλπ). Πρόσφατα δικαιωθήκαμε για τον αγώνα που κάναμε σχετικά με τους ημερήσιους οδηγούς που πληρωνόταν με «αποζημίωση βάρδιας» αντί για υπερωρία. Στην εξόφληση του Αυγούστου αυτών των συναδέλφων, το κουτάκι των υπερωριών ήταν προσαυξημένη πάνω από 100%!!! Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι το συνδικάτο μας έχει δίκιο όταν επιμένει ότι οι συνάδελφοι της βάρδιας χάνουν πολλά λεφτά από την προδοτική συμφωνία που μετέτρεψε την υπερωρία σε αποζημίωση βάρδιας και με το επιπλέον καραγκιοζιλίκι 43+17.
Αξιοποιήσαμε την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για καθαρότερο περιβάλλον και καλύτερες εργασιακές σχέσεις, με επιστολές, αναφορά στη βουλή και μια μαζική ανοιχτή εκδήλωση με εκπρόσωπο του ιδρύματος Μαραγκοπούλου με ορατά ήδη τα αποτελέσματα αφού η Υπουργός Απασχόλησης με επιστολή της στην Εργατική Αλληλεγγύη δηλώνει την πρόθεσή της να δώσει επιπλέον «άδεια διακοπών».
Στους εργασιακούς χώρους, όπου το συνδικάτο είχε δυνάμεις ασχολήθηκε με όλα τα μικρά και μεγάλα προβλήματα με δυναμικές κινητοποιήσεις όπου χρειαζόταν (καταλήψεις και στάσεις εργασίας στο ορυχείο Καρδιάς) αλλά και με άλλες μορφές παρεμβάσεων, δίνοντας λύσεις σε αρκετά προβλήματα και παλεύοντας για τα υπόλοιπα. Ασχοληθήκαμε με τις εργολαβίες και τα παράνομα φορτηγά όπου απαιτήσαμε να μπει κάποια τάξη με αυστηρότερους ελέγχους και από την επιχείρηση και από την τροχαία, περιορίζοντας το πρόβλημα χωρίς όμως να λυθεί οριστικά. Έπειτα ακολούθησαν με «θεσμικές έστω κινητοποιήσεις» και κάποια άλλα σωματεία γεγονός θεμιτό και ευπρόσδεκτο γιατί ένας από τους στόχους του συνδικάτου μας είναι να συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα συνδικάτα σε αγωνιστική κατεύθυνση, όσο βέβαια αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μετά από τόσα χρόνια αλλοτρίωσης. Το Σωματείο μας συμμετείχε ενεργά και συμπαραστάθηκε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και της ψήφισης του νόμου πλαίσιο. Συμπαραστάθηκε ενεργά και έμπρακτα σε όλους τους τομείς τους ανέργους και τους αγωνιζόμενους κατοίκους του Αγίου Δημητρίου- Ρυακίου.
Καταφέραμε να αντιστρέψουμε το κλίμα στην υπόθεση των συναδέλφων νοσοκόμων των ορυχείων που είναι η μοναδική κατηγορία της βάρδιας που δεν παίρνει την υπερεργασία και το θέμα αυτό θα ήταν ήδη λυμένο αν δεν το σταματούσε στο τελικό στάδιο κάποιο «αόρατο χέρι». Είμαστε στο τελικό στάδιο της ένταξής μας στη ΓΕΝΟΠ.
Εργαζόμενοι στο δουλεμπόριο
Ιδιαίτερα πρέπει να επισημάνουμε ότι είμαστε οι μόνοι που ασχοληθήκαμε με τους συναδέλφους που εργάζονται στο καθεστώς του δουλεμπορίου κυρίως σε επίπεδο επιθεώρησης εργασίας και δυστυχώς τα θετικά αποτελέσματα ήταν λίγα και αφορούσαν κυρίως την πληρωμή δεδουλευμένων, την εφαρμογή των ΕΣΣΕ και κάποιες μικροδιαφορές στα ημερομίσθια ενώ η κλοπή που γίνεται είναι τεράστια και φθάνει πολλές φορές το 100% του μισθού και είναι από: Τριετίες, μεροκάματο ανειδίκευτου σε όλους τους τεχνικούς, χωρίς εργασία στα εφεδρικά που σημαίνει 4 και 5 μεροκάματα μείον το μήνα, πέρασμα όλων των εργαζομένων στη μερική απασχόληση ακόμα και στη βάρδια, μη πληρωμή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας κλπ!!! Εμείς σαν συνδικάτο δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι από αυτά τα αποτελέσματα και καταλήξαμε ότι μέσα από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς δεν μπορούμε να καταφέρουμε και πολλά πράγματα γιατί το νομικό οπλοστάσιο έχει χειροτερέψει πάρα πολύ ειδικά με την θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης. Αυτό που πρέπει να γίνει το επόμενο διάστημα εκτός από την αξιοποίηση του συνδικάτου και του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης, είναι η συνδικαλιστική, αγωνιστική διεκδίκηση μέσα από την οργανωμένη πάλη και των ίδιων των συναδέλφων για αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακές σχέσεις.
Εφημερίδα
Η τακτική έκδοση της εφημερίδας του σωματείου «ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ» που σταθεροποιήθηκε πλέον και εκδίδεται κάθε τρίμηνο, αποτελεί αναμφίβολα μεγάλη κατάκτηση και ένα πολύ καλό εργαλείο προβολής των θέσεων του σωματείου, καταγραφής των προβλημάτων στους χώρους εργασίας, προβολής του εργατικού πολιτισμού αλλά και ένα βήμα ανταλλαγής απόψεων των συναδέλφων, των παρατάξεων και όλων των τάσεων του εργατικού κινήματος. Η κριτικές από συναδέλφους και ειδικούς του τύπου είναι άριστες παρότι σίγουρα χρειάζεται συνεχή προσπάθεια για βελτίωση και σ’ αυτό χρειαζόμαστε την βοήθεια όλων των συναδέλφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου