Η οικουμενική Λωξάντρα/της Μαρίας Βούλγαρη

24grammata.com/ ιστορία της Λογοτεχνίας

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΛΩΞΑΝΤΡΑ.

γράφει η Μαρία Βούλγαρη

της ιδίας στο 24grammata.com κλικ εδώ
Η Καλυψώ, η γάτα,ζούσε στην αυλή της Λωξάντρας. Ζούσε και μπερδεύονταν ανάμεσα  στις φούστες και στα χρώματα της Ανατολής.Η Καλυψώ είχε φίλους τον Τούρκο νυχτοφύλακα τον μπεχτσή, τον Αρμένη μάγειρα, τον Εβραίο τον παλιατζή, τον Έλληνα τον γαλατά, τον Τάταρο τον αυγουλά. Από αγκαλιά σε αγκαλιά γυρνούσε η Καλυψώ και γουργούριζε ευτυχισμένη γιατί η αγκαλιά χρώματα, κράτη και σημαίες  δεν γνωρίζει.

Γυρεύω την Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου σήμερα περισσότερο από ποτέ. Την γυρεύω σήμερα αλλά  και  χθες που οι σημαίες και τα κράτη τους τσακώνονται την ίδια στιγμή ακριβώς, που υποφέρουν από τον πόλεμο των εγγράφων και των αριθμών,τα ρατσιστικά φαινόμενα και την αναβίωση σκοτεινών καθεστώτων θανάτου.Γυρεύω την Λωξάντρα ,να βγει στην αυλή της και να τους κεράσει όλους καφέ και γλυκό.Να έρθουν όλοι εκεί,πλούσιοι και φτωχοί, γιατί πάντα αυτό ήταν…οι πλούσιοι και οι φτωχοί, χωρίς τους μοντέρνους όρους του «βορρά και του νότου»που μας χώρισαν άλλη μια φορά.Θα περιθάλψει τους φτωχούς με ένα άλλο «αγίασμα» και θα μαλώσει όπως  πάντα, καλόκαρδα, τους πλούσιους. Στην αυλή της Λωξάντρας πάντα ο άνθρωπος θα είναι το ζητούμενο. Στην αυλή της μπορούμε να παλέψουμε την φτώχεια,τον πόνο,μπορούμε όλοι να μάθουμε να διαβάζουμε και να γράφουμε,να έχουμε αξιοπρέπεια,δουλειά,νερό και να μη βλέπουμε χρώματα,σημαίες και κράτη. Αρκεί να παραμείνουμε εκεί, στην μεγάλη της αυλή, με μια Καλυψώ πάντα να μπερδεύεται στα πόδια μας.
Το κείμενο αυτό συνιστά το μεγάλο μου ευχαριστώ στην σπουδαία γυναίκα,αγωνίστρια της ζωής και συγγραφέα Μαρία Ιορδανίδου για τους δρόμους που μου άνοιξε και συνεχίζει να μου δείχνει.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1897 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Πειραιά και το Βατούμ της Ρωσίας. Φοίτησε σε ρωσικό γυμνάσιο, στη Σταυρούπολη, όπου τη βρήκε η Οκτωβριανή Επανάσταση. Το 1919 γύρισε στην Κωνσταντινούπολη και λίγο αργότερα πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου παντρεύτηκε τον Ιορδάνη Ιορδανίδη, καθηγητή στο «Βικτόρια Κόλετζ». Το 1923 επέστρεψαν μαζί στην Αθήνα, αλλά σύντομα ο Ιορδανίδης έφυγε, πιθανόν για τη Ρωσία.
Εξαιτίας των συνθηκών της ζωής της η Ιορδανίδου απέκτησε μεγάλη γλωσσομάθεια και εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος. Έγινε γνωστή στο λογοτεχνικό χώρο με το έργο Λωξάντρα, που έγραψε σε ηλικία 65 χρονών, το 1962, και γνώρισε πολλές επανεκδόσεις. Η Λωξάντρα περιγράφει με μεγάλη ζωντάνια και χιούμορ τα έθιμα και τη ζωή των Ελλήνων της Πόλης και βασίζεται στις αναμνήσεις της Ιορδανίδου πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ουσιαστικά η ιστορία της γιαγιάς της [1]. Τη ζωή της στη Ρωσία περιγράφει η Ιορδανίδου στο βιβλίο της Διακοπές στον Καύκασο (1965), ενώ στο Σαν τα τρελά πουλιά (1978) μιλά για τα χρόνια στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα κατά το Μεσοπόλεμο. Τελευταίο της έργο είναι Η αυλή μας (1981).
Τα έργα της γνώρισαν μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Βραβεύτηκε το 1978 από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με τον Χρυσό Σταυρό και το Οφίκιο της Αρχόντισσας του Οικουμενικού Θρόνου. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου του 1989 και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης. (πηγή WIKIPEDIA)