ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ

ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ή ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΗΧΑΝΊΣΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΡΟΛΩΝ ΚΑΙ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑΣ;

• Το τελευταίο διάστημα πολύς ντόρος γίνεται για ενοποίηση κάποιων σωματείων με στόχο την μαζικοποίηση των συνδικάτων.

• Κατ' αρχήν παρ' ότι η συζήτηση γίνεται εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, γίνεται αποκλειστικά από την παραταξιακή και διαπαραταξιακή νομενκλατούρα μακριά απ' την συμμετοχή των ίδιων των εργαζόμενων στο όνομα των οποίων δήθεν κάποιοι κόπτονται για την ενότητα.

•Στην ουσία πρόκειται για νέα διάσπαση της ενότητας της βάσης των εργαζομένων μέσα απ' την ενότητα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατικής αριστοκρατίας, μοίρασμα θέσεων και προνομίων για την προσωπική επιβίωση της ελίτ του συνδικαλισμού και των εξαπτέρυγών τους που είναι προσκολλημένοι δίπλα τους με ταπεινά στην ουσία κίνητρα και προνόμια. Η νέα αυτή ενοποίηση έχει στόχο να βοηθήσει την εργοδοσία, την Ε.Ε , την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να περάσει ανώδυνα το νέο κύμα επίθεσης ενάντια στις κατακτήσεις των εργατών που ξεκινάει το 2005 και πρόκειται για την χειρότερη της τελευταίας 20ετίας.

Τα νέα μέτρα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ο χειρότερος εφιάλτης εργαζομένων-συνταξιούχων και ανέργων. Ελαστικό ωράριο, κατάργηση οκταώρου, παράταση της εργάσιμης εβδομάδας μέχρι και 65 ώρες!!! Κατάργηση των πληρωμένων υπερωριών, μείωση της υπερωρίας σε 1+25% από 1+50% που ισχύει σήμερα διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου στο 12μηνο, (δηλαδή όταν έχει ανάγκη ο εργοδότης θα δουλεύουμε! μέχρι 13 ώρες και όταν έχει «λάσκα» θα τα παίρνουμε σε ρεπό ή θα δουλεύουμε 4ώρα). Άρση μονιμότητας, των νεοπροσληφθέντων (με μπούσουλα την προδοτική συμφωνία της ΟΜΕ - ΟΤΕ). Κατάργηση Εθνικών και Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας και υιοθέτηση των ατομικών συμβάσεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, μείωση ως και κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, μείωση των συντάξιμων αποδοχών, ξανά στον Προκρούστη τα βαρέα και ανθυγιεινά. Στρατηγικός ρόλος της εργοδοσίας, της Ε.Ε και των κυβερνήσεων η μείωση ως και κατάργηση του χρόνου που μεσολαβεί από την έξοδο από την εργασία και του χρόνου εξόδου από τη ζωή. Άγρια αφαίμαξη του εργατικού εισοδήματος μέσω της έμμεσης και άμεσης φορολογίας, ταυτόχρονα Φορολογικές ελαφρύνσεις στους εργοδότες Π0% μείωση της φορολογίας των Α.Ε. Κατάργηση της φορολογίας των αμύθητων εσόδων της εκκλησίας.

Αυτή την αντεργατική λαίλαπα δεν θέλουν και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν τα σημερινά θεσμοθετημένα γραφειοκρατικά συνδικάτα κυρίως γιατί:

1^ον. Έχουν υποταγεί ιδεολογικά στην λογική των εργοδοτών που είναι η αναπτυξιολογία και η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας, λογικές που εκ των πραγμάτων τις πληρώνουν μόνο οι εργαζόμενοι. Δέχτηκαν τον ρόλο του κοινωνικού εταίρου και συζητούν ολόκληρη την προηγούμενη δεκαετία με την κυβέρνηση και την Ε.Ε. για το πόσο θα χειροτερεύσει η θέση των εργαζομένων.

2^ον. Η συμμόρφωση της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας με τις απαιτήσεις των αφεντικών ανταμείβεται και υλικά με θέσεις σε υπουργεία, βουλευτικά έδρανα, διευθυντικές θέσεις ακόμα και άμεσο χρηματισμό.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΣΠΑΣΕΩΝ

Το 1986 έγινε ένα δημοψήφισμα σ' όλους τους εργασιακούς χώρους με αποτέλεσμα 98% υπέρ της ενοποίησης των τότε σωματείων. Τον επόμενο χρόνο αντί για ενότητα η ΠΑΣΚΕ έκανε κόντρα διασπάσεις, δημιουργώντας τα ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ με κύριο στόχο να περάσει το αντεργατικό κύμα εκείνης της εποχής που ξεκίνησε από τον τότε υπουργό οικονομίας Κώστα Σημίτη! Έκτοτε οι διασπάσεις και οι ενότητες έδιναν και έπαιρναν χωρίς κανένα ουσιαστικό κέρδος για τους εργαζόμενους και με μοναδικό σκοπό το πέρασμα των αντεργατικών επιλογών της εκάστοτε κυβέρνησης. Στη ΔΕΗ δοκιμάστηκαν και λειτουργούν όλες οι μορφές συνδικαλιστικής οργάνωσης: πανελλαδικά σωματεία, περιφερειακό, νομού παραταξιακά - κομματικά, ενδοκομματικά, υπουργικά, βουλευτικά, κλαδικά, συντεχνιακά.

Εκτός από ένα ταξικό σωματείο που θα συνενώσει όλους τους εργαζόμενους, μόνιμους, έκτακτους, εργαζόμενους στους εργολάβους κ.λ.π. Το παράδοξο είναι ότι στη ΔΕΗ δημιούργησαν σωματεία οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι δήμαρχοι κι οι δεσποτάδες. Αυτοί που δεν δημιούργησαν ποτέ το δικό τους σωματείο είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Είναι οι ίδιοι οι παραγωγοί, είναι τα υποζύγια που τραβάν το κάρο της παραγωγής. Αλλά ταυτόχρονα είναι παραγκωνισμένοι απ' τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων και στηρίζουν τις ελπίδες τους στους εκάστοτε «σωτήρες» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας οι οποίοι συνήθως το μόνο που τους νοιάζει είναι η καλοπέραση, τα ταξιδάκια και οι δημόσιες σχέσεις με υπουργούς, βουλευτάδες, νομάρχες και δημάρχους.

Συνάδελφοι -σσες

Τα σημερινά συνδικάτα ενωμένα ή διασπασμένα δεν θέλουν και δεν μπορούν να προστατεύσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και πολύ περισσότερο δεν μπορούν να παλέψουν για κατακτήσεις και αμοιβές που αρμόζουν στους εργαζομένους στα μέτωπα παραγωγής το έτος 2005. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν λόγω διαπλοκής με εργολάβους να εγγυηθούν στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα στους συναδέλφους που εργάζονται στους εργολάβους. Με ελιτίστικη νοοτροπία δεν ενδιαφέρονται ότι στους εργαζόμενους στον εργολάβο που εργάζονται δίπλα μας δεν ισχύουν : Το εργατικό δίκαιο, οι Εθνικές και Κλαδικές συμβάσεις Εργασίας, οι τριετίες, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, τα επιδόματα αδείας, οι άδειες, τα μέτρα υγιεινής και ασφαλείας τα ατομικά εφόδια ασφαλούς εργασίας. Αντιμετωπίζουν τους έκτακτους συναδέλφους (οκτάμηνα- δίμηνα) σαν εργαζομένους Β' διαλογής σαν να μην είναι δικοί μας συνάδελφοι αλλά ξένα σώματα. Σφυρίζουν αδιάφορα αντί να ξεσηκώνουν τον κόσμο για συμπαράσταση και εργατική αλληλεγγύη όταν διώκονται αγωνιστές για συνδικαλιστική και αντεργοδοτικη δράση ( Δινόπουλος, Λιάβας. Στεφανής κ.λ.π.). Εμείς οι εργαζόμενοι μόνιμοι- έκτακτοι- εργαζόμενοι στους εργολάβους μπορούμε και πρέπει να κάνουμε τη δική μας ενότητα. Να δημιουργήσουμε το συνδικάτο των ονείρων μας. Ένα συνδικάτο εργατικής δημοκρατίας που θα αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μέσα από γενικές συνελεύσεις που θα παλεύουμε όλοι μαζί για καινούριες κατακτήσεις και δεν θα κάνουμε ατιμωτικές συμφωνίες στους διαδρόμους και τα διευθυντικά γραφεία. Ένα συνδικάτο που δεν θα έχει συνδικαλιστές της καφετέριας και των Σίβας με περιέ αγκαλιά με τους εργολάβους. Και αν υπάρξουν, θα φροντίσουμε και μέσω του καταστατικού να τους ξαποστέλνουμε (ανακλητότητα)

Ένα συνδικάτο με εργατική ηθική χωρίς υποταγμένους και συμβιβασμένους με υπερήφανους εργαζόμενους που θα διεκδικούν όλα όσα τους ανήκουν και τους τα στερούν.

Ένα συνδικάτο που θα αποτελέσει κυματοθραύστη στο αντεργατικό κύμα επίθεσης και στην επίθεση που γίνεται τελευταία στην ενέργεια.

Ένα συνδικάτο που θα βασίζεται σε αρχές και αξίες, που δεν θα τα παίρνει από την εργοδοσία, - ούτε καν τις συνδρομές- γιατί θα δίνονται με αποδείξεις στο χέρι, για να υπάρχει και συχνή επαφή εργαζομένων και Δ.Σ.

Ένα συνδικάτο ανεξάρτητο από εργοδοσία, κυβέρνηση και κόμματα.

Ένα συνδικάτο εξαρτημένο αποκλειστικά από τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα των εργαζομένων.

Ένα συνδικάτο που θα παλεύει μαζί με τους κοινωνικούς φορείς για την προστασία του περιβάλλοντος, που θα δραστηριοποιείται δυναμικά για τον περιορισμό της ρύπανσης από τις μονάδες και τα ορυχεία, που θα παλεύει μ' ολόκληρη την κοινωνία και τους φορείς της ενάντια στους πολέμους, για ειρήνη και προκοπή των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού.

Ένα συνδικάτο με πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά που θα παρουσιάζονται σε όλα τα μέλη τουλάχιστον μια φορά το εξάμηνο στη γενική συνέλευση λεπτομερώς και θα δημοσιοποιούνται.

ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

ΑΣ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»